Wednesday 12 January 2011

APK

“De uitlaat is los, mevrouw.” Bij iedere verkeersdrempel maakte de auto een krijsend geluid. Ik wilde niet wachten tot ik op een snelweg door de bodem zak met de snelheid van 120 km/u. Had ik geen zin in. Dus dan maar naar de garage. En erg verrassend was de mededeling van de garageman niet. Zucht.

“Kunt u meteen kijken of de auto de APK gaat halen? Anders laat ik hem misschien niet repareren.” Kijk, de uitlaat is het probleem helemaal niet. Dat is zo gefikst. De APK echter… Nou ja, met mijn allochtone connecties heb ik al een paar adresjes gevonden waar ze je auto goedkeuren zonder te kijken. Voor maar €150. Maar ondanks mijn allochtoonheid rijd ik liever veilig. Bovendien heb ik geen zin in de zoektocht naar een “nieuwe” auto. Zo’n gedoe altijd.

Terwijl mijn auto een lang weekend bij de garage logeerde, begon ik me mentaal voor te bereiden op de minder legale APK. Aan kennismaking met de lokale autodealers wilde ik liever niet denken. Ik had nog traumatische ervaringen van de vorige keer, een jaar of drie geleden.

Ik begon over mijn auto te denken alsof het een persoon was. Een soort zus. Of huishoudhulp. Of zo. Herinnerde me opeens dat ik haar beloofd had om haar te stofzuigen na het vervangen van de voorruit. Nog steeds niet gedaan. Voelde me meteen schuldig. Als ik haar dingen beloof en vervolgens mijn beloftes niet nakom dan heb ik het ook aan mijzelf te wijten.

Maandagmiddag belde ik de garage. “Ja, hoor. Hij is klaar. De uitlaat is gelast, ik heb de rubbers vervangen en de APK ook maar meteen gedaan. U kunt er minstens nog een jaar mee vooruit.”
MINSTENS!!! Van het weekend gaan we naar Brussel. Feesten!

Voor het slapengaan: Emancipator - All Through the Night

No comments:

Post a Comment

Search This Blog